Ik wil natuurlijk niet alleen over mijn lieftallige dochter blogje tikken, maar vanochtend had ik weer eens een wonderlijke conversatie. Isolde bedenkt sinds enige tijd zelf woorden. En natuurlijk ben ik dan reuzebenieuwd wat die betekenen. Zo is er een tijdje sprake geweest van 'polie', maar daarvan is de preciese betekenis nooit helder geworden. Nu is er 'jokli' (spreek uit als djoklie).
'Papa?'
'Ja?'
'Weet je wat?'
'Nou?'
'Ik heb jokli gedaan.'
'Huh?'
'Jokli.'
'Wat is dat?'
'Met een hoedje.'
'Wat met een hoedje?'
'Nou, over je voeten. Op de bank.'
'Wat zeg je?'
'Kom maar even kijken.'
'Ah, je moet dus liggen.'
'Ja, en dan zo, je benen omhoog.'
'Okee. En nu?'
'Het hoedje op je voeten.'
'Juist. En dan?'
'Dan moet je jokli zeggen.'
'Jokli.'
'Goed zo papa.'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten