Muispen

Door aanhoudende pijnscheuten in mijn rechterelleboog, bedien ik de computermuis deze dagen met mijn linkerhand. Dat levert allerlei nieuwe inzichten op, aangezien ik voortdurend net mis klik en in menuutjes beland waarvan ik het bestaan niet vermoedde. Dat is aardig natuurlijk, maar die elleboog baart mij enige zorg. Zo heb ik mijn telefoon al 'zomaar' uit mijn handen laten vallen (er zit nu een barst in het scherm die alles in een artistiek licht plaatst) en gaat het ook niet over na mijn beproefde paardenmiddel (inwrijven met een beetje whisky en de rest opdrinken). Het zou zomaar RSI kunnen zijn, mompelde ik wat binnensmonds. Bij de krant sloeg bij de dienstdoende personeelfunctionarissen meteen de paniek toe. Weet je wel hoelang je daar last van hebt? En wat dat allemaal kost?
Dus nu heb ik een muispen, met kekke knopjes om razendsnel mijn mailprogramma te openen. In theorie dan, want zo'n pen muist nogal anders. En je kunt er niet mee op papier schrijven, ontdek ik steeds opnieuw.