Flow

Toen ik klaar was met het schoonspuiten van ons deel van het erf, had ik de smaak te pakken. Was dat nog te scharen onder 'spelen met een hogedrukspuit', de volgende klus had meer voeten in de aarde. Of schoenen, dat is beter gezegd. Er stond al enige tijd een wankel ding van plastic in de bijkeuken dat het gewicht torste van de complete schoenenvoorraad van de Supermavertjes. Toen ik vorige week mijn fietsschoenen terugzette, zakte het rekje met een zucht in elkaar. Daar moest nodig een ander schoenenopbergsysteem voor komen en ik - waarom niet? - zou dat in elkaar zetten. Blokker eat your heart out!
Natuurlijk verwachten de trouwe bloglezers nu het relaas van een faliekante mislukking. Maar de werkelijkheid is ditmaal anders: in onze bijkeuken staat ferm en stevig een puik rek, bij elkaar getimmerd van origineel boerderijsloophout (jammergenoeg staat 'ie dus niet echt in het zicht, maar S. wilde het rek onder geen beding in de woonkamer hebben...). Ik besefte ineens dat ik een van die zeldzame momenten meemaakte dat alles lukte. Ik zat in een zekere flow, om het populair te zeggen. Meteen maar even de vriezer laten ontdooien en de magnetron ontsmet (tot hoorbare ergernis van de schimmelpopulatie aldaar). O ja, er moeten ook nog nieuwe tandwielen op mijn mountainbike, hupsakee! Misschien dat ik toen mijn hand een beetje overspeelde. Tot en met de tandwielen ging alles goed, net als het schoonmaken van de derailleur en het vastponsen van de nieuwe ketting. Maar nu doet mijn versnelling raar en die krijg ik ineens niet meer goed.
Nee, nee, ik ben nog niet wanhopig. Ik heb een dik boek van vriendje R. geleend over het sleutelen aan mountainbikes. Volgens de schrijver lijken versnellingen wel ingewikkeld, maar valt het allemaal best mee. Wel las ik een verontrustend zinnetje dat een beetje blijft spoken in mijn hoofd: 'kijk goed hoe alles gemonteerd is, voordat je begint met het losmaken van de derailleur, maak er desnoods foto's van als je niet zeker bent dat je het onthoudt'. Eh.... juist.