Vrouw

Voordat ik gisteren begon aan de kaasfondue bij vriendje R., bedacht ik me dat mijn telefoon nog in de auto lag. Dus trok ik even een sprintje door de straat, tot schrik van een jonge vrouw die daar ook liep. Ik denk dat ze kerstkaarten rondbracht, te zien aan de enveloppen in haar hand. Gek genoeg belandde ik na mijn korte versnelling precies naast haar, met een halve meter tussenruimte. De auto stond zeker nog veertig meter verderop, maar wat doe je dan? Ik blikte even opzij, maar de vrouw keek geconcentreerd naar iets in de verte. Ze versnelde iets en ik volgde onbewust haar ritme. Moest ik haar een goede avond wensen? Daar was het inmiddels een beetje laat voor, want we liepen al een tijdje naast elkaar. Nog een keer een sprintje doen? Dat is raar. Een beetje hummen om het ongemak te doorbreken? Dan denkt ze zeker dat ik haar straks de bosjes in trek. Dus liepen we samen, zij en ik, zwijgend met snelle pas over de stoep. Totdat ik bij de auto plotseling stilhield, iets waarvan ze andermaal een beetje schrok. 'Dag', mompelde ik binnensmonds. Volgens mij zei ze zoiets terug.