Begrafenis

Vreemde dag vandaag. Vanmiddag ga ik naar een begrafenis waar ik vermoedelijk de enige belangstellende zal zijn. Vorige week woensdag is er een 86-jarige man dood gevonden in zijn appartement in Amsterdam. En dan echt dood, pakweg een paar weken. Hij is in eenzaamheid gestorven, want er zijn geen naaste familieleden of vrienden bekend. Dit wordt, zoals dat heet, een eenzame uitvaart. Nou ja, niet helemaal eenzaam, want ik ben erbij. Net als een stadsdichter, die een gedicht voordraagt. Het voelt een beetje dubbel, want uiteindelijk ga ik er een verhaal over schrijven voor een bijlage over de zeven werken der barmhartigheid, waar het begraven van doden bijhoort. Zo anoniem als hij zijn laatste adem uitblies, zo bekend wordt zijn begrafenis. Toch is dat verhaal een beetje bijzaak. Ik ga ook afscheid nemen, heb ik mij voorgenomen, en zeggen dat het mij spijt dat hij alleen gestorven is. Namens ons allemaal.