Stuuk

Wachten op een stucer is net zoiets als wachten op de wederkomst. Je gelooft dat het er een keer van gaat komen, maar het gebeurt eigenlijk nooit. En steeds als je denkt: nu zou het best eens kunnen, blijkt het moment zo maar te vervliegen.
Ondertussen staren de kale bakstenen op zolder mij lichtverwijtend aan, zoals ook Isolde kan kijken als ik vertel dat het best nog even duurt voordat Sinterklaas weer komt (het is dat er nog een vakantie in een tent in het verschiet ligt, anders zou ze mijn uitleg nooit accepteren). En...
Ho, wacht eens even. Er rijdt een wit busje voor, typisch een voertuig voor een stucer. Zie ik daar witte spatten op zijn broek? Ik ga even de deur opendoen...