Ontsnapt

We zijn aan de koning van Spanje ontsnapt, zong Boudewijn de Groot. Zo voelde het een beetje, toen ik vanochtend de politie van mij afschudde. Niet dat ze mij in hun bed en provisiekast hadden betrapt, maar wel fietsend door de winkelstraat. Dat is bijna net zo erg.
Er waren veel verzachtende omstandigheden: het was nog vroeg, er was nauwelijks publiek en ik fietste niet hard. Maar daar luisteren deze geüniformeerde overheidsdienaren nooit naar. In de spiegeling van een winkelruit zag ik dat de auto die mij stapvoets achtervolgde volzat met agenten. Echt wel een stuk of tien, die allemaal likkebaardend hun bonnenboekje tevoorschijn toverden. Het was mijn koelbloedigheid die hen de das omdeed. Een lesje ontsnappen aan de juten:

1. laat niet merken dat je ze hebt gezien, dan ben je het voordeel van de verrassing kwijt.
2. blijf in het midden van de winkelstraat fietsen, zodat de auto je niet kan passeren om je vervolgens de pas af te snijden.
3. sla op een onverwacht moment een zijstraat in, stap van je fiets, zet 'm op slot en druk op een van de bellen van een appartementencomplex.
4. wacht totdat je het portier van de politieauto open hoort gaan, duw de deur van het portiek open en glip naar binnen. Geef met je rechtervoet de deur een zetje, zodat deze snel in het slot valt.
5. kijk niet om! Een zoutpilaar zul je niet worden, maar het kost je alsnog een bon van zestig euro.
6. loop de trap op en bid om vergeving.