Geestelijke strijd

Het was even zoeken, maar ik heb 'm gevonden:
 het aller belachelijkste plaatje over 'geestelijke strijd'...

Het is de boksarena van het geestelijk leven; in de hemelse gewesten wordt heel wat afgeknokt. Het zijn een beetje de buitenwijken van het hiernamaals, maar sommige christenen komen er graag. ‘En nu,’ hoorde ik een voorganger eens enthousiast roepen, ‘pakken we allemaal ons tweesnijdend zwaard. En vergeet niet: de overwinning is behaald!’ Ik moet bekennen dat ik vermoedelijk heb meegedaan. Ik houd wel van een goed gevecht op zijn tijd en virtueel zwaardvechten heeft veel weg van luchtgitaarspelen, een geestelijk discipline dat overigens zwaar ondergewaardeerd wordt in de gereformeerde wereld.

Spierballen

Niemand heeft mijn plaatje van geestelijke strijd zo beïnvloed als de Canadese reli-fantast Frank Peretti. In zijn boeken – in de jaren ’90 las zo’n beetje iedereen ze – speelt geestelijke strijd steevast een grote rol. Engelen zijn geen zweverige, doorschijnende wezens die op ladders uit de hemel neerdalen, maar onverschrokken gespierde mannen met enorme zwaarden die nergens bang voor zijn, zelfs niet voor de afzichtelijke, naar zwavel en salpeter riekende wezens uit de onderwereld. Gaat u rustig slapen, de hemelse heirscharen hebben alles onder controle. En naarmate wij harder bidden, worden hun spierballen groter.

Afstandsbediening

Om onduidelijke redenen, overnachtte ik in Jeruzalem eens in een flatje waar ook een Amerikaanse vrouw van middelbare leeftijd haar intrek had genomen. Middenin de nacht schrok ik wakker van weliswaar zacht maar niet minder ferm gefluister in de woonkamer. Ze voerde geestelijke strijd, vertelde ze. Elke nacht sprak ze op bestraffende toon het hele rijk der duisternis aan. Ze had een bediending op afstand (een afstandsbediening, zo u wilt, maar dat grapje werd met totaal onbegrip ontvangen). Het was een lief mens, al was het wat hinderlijk dat ze er elke twee zinnen een ‘maranatha’ of ‘praise you Lord’ uitgooide.

Storm

Pas jaren later ontdekte ik dat geestelijke strijd niks te maken heeft met fantasiezwaarden, gespierde engelen of overgeestelijke dames van middelbare leeftijd (hoewel ik over dat laatste nog lang getwijfeld heb). Ontdaan van alle grootspraak, malligheid en franje, blijft er maar één ding over en er was een notoire worstelende kerkverlater nodig om mij tot dat inzicht te brengen. ‘Je kunt een storm op zee niet tegenhouden’, zingt Stef Bos in het nummer Narrenschip,‘je kunt alleen maar bidden dat je niet verdrinkt.'